"HE dicho YU-HU."
Homer J. Simpson, técnico nuclear.

jueves, 24 de marzo de 2011

15/03/11. Martes, 22:58.

- Dormagen, casa de Maren, habitación de Maren.

Hoy, Maren por la mañana tuvo clase. Opté por no acompañarla y quedarme en aquella sala de la que ya hablé. Allí, los alumnos de una clase de español, gravaban una especie de telenovela. En español. ¡Es muy gracioso oírles hablar en español! Más tarde, cogimos un bus (alquilado), y fuimos al Sealife de Oberhausen. Como a West & a mí nos tocaba el segundo turno, desayunamos fuera. Luego, después de esperar a unos que se perdieron, entramos con un guía. Thomas, pareces un tío simpático, no dudo que lo seas, pero... NO VAYAS TAN RÁPIDO HABLANDO. Y NO SUELTES COSAS EN ALEMÁN. Danke. Dentro había de todo. Estrellas de mar (¡a una le llaman Patrick!), peces bonitos, peces feos, el pulpo Paul 2, tiburones, peces amazónicos, peces payaso, tortugas de mar, nutrias... ¡Y DORI! (Gracias a Sandra, me enteré de que son peces cirujano). Y además, toqué una estrella de mar (no, no era Patrick...) y hemos visto el mausoleo del pulpo Paul. Me he loleado bastante. Después, hemos ido a la tienda de regalos... donde los peluches valen 7€. Egh, paso. Me hice una fail-foto con un tiburón de Lego, y luego nos fuimos al centro comercial a comer... AL MCDONALDS AGAIN. Esta vez, me pedí 6 nuggets. Y sin salsas, ni ketchup. Hale. Luego, pasamos con un grupito por la Mango, pero West y yo tuvimos que ir al lavabo (y ganas de comprar, 0 patatero), y como cuando volvimos no estaban, nos fuimos a charlar con Judith, Rut y Noemí, y de mientras me puse a dibujar. Luego volvimos al bus, donde se me gastaron la batería del móvil y del mp3, así que escuchamos A.F.I., en el iTouch de West. Debo reconocer que me encantaron. Luego, fuimos a casa, y me eché una siesta. Más tarde fuimos a cenar a un bar (o pub) alemán, donde probé el gulash (sopa típica húngara) y una tarta rara de patata, que me gustó. Después volvimos a casa. Me duché y me conecté al Facebook, donde pude hablar con mi madre, Nat, Pau, y la gente de Hetalia Syndrome. Son todos adorables. <3

domingo, 20 de marzo de 2011

14/03/11. Lunes, 22:28.

-Dormagen, casa de Maren, habitación de Maren.


Ni miré el móvil cuando Maren me despertó. Pero debían ser las siete y cuarto. Se está muy bien en esta cama, pero echo de menos de menos la mía, lo siento.
Pues nada, me vestí, bajé a desayunar (mi cacao, of course <3), me arreglé y Renate nos llevó al instituto en coche. Leibniz Gymnasium. ES ENOOOORMERG, GOTT. Comparas ese cacho edificio con mi insti, y mi insti a su lado queda como una caca blanca. Allí nos encontramos todos, por fín. La pobre Noemí decía que la suya pasaba de ella, aunque yo la encontré maja. Estuvimos hablando, hasta que los profesores nos hicieron una visita guiada por el instituto. No estaba nada mal. Tienen una sala común con escenario, donde hacen concursos de canto y actuaciones. ¡Y una sala recreativa! Srsly, los alemanes son geniales. Cuando salimos del instituto, cogimos un bus en dirección estación de tren de Dormagen. Cogimos un tren hacia Colonia (Cologne, Köln :3) y fuimos andandito a la catedral. ¡Es preciosa! Pero casi morimos al subir la torre... ¡Que son más de 100 metros! ¡SIN ASCENSOR! Y encima por una jodida escalera de caracol. De subida y bajada. Y una vez arriba, más escaleras para ver Co... Köln (yeah, alemán FTW) desde arriba. Y también se veía el río Rin. Precioso. La bajada fue más rápida, pero me iban temblando las piernas. POR CIERTO, al lado hay un par de museos. El Museo Ludwig (Doitsu, Doitsuu!!) y el museo Romano-Germánico (así me lo tradució West, y no pude evitar pensar en YAOI, Roma-jiichan x Germania, as Legolas~<3). Entonces nos fuimos al puente de los candados. Es tradición que, las parejas graben/escriban/loquesea sus nombres en un candado, lo cierren en la rendija del puente, y lancen la llave al río Rin. Bueno, eso se hace en muchos sitios. Pero sin el Rin. Luego visitamos la parte antigua. Había un restaurante de cocina alemana y italiana (GerxIta FTW!!), Y TENGO PRUEBAS.


Y entonces, tuvimos un par de horas libres. West, las Judiths, Noemí, Rut, unas cuantas alemanas y yo, nos fuimos a comer. Como Judith y yo nos emperramos a ir al McDonalds, acabamos yendo allí. Nos atendió un dependiente español, que era muy majo <3. Me pedí un menú pequeño de 9 nuggets, patatas fritas con ketchup & un zumo de naranja que, según Judith, sabía raro. A Judith le picaba la boca por el rollo raro que pidió y se terminó mi zumo, LOL. Luego fuimos de shopping (aunque no compramos ná de ná), y volvimos a la catedral. Cogimos un tren raro de dos pisos, y no nos sentamos, estaba LLENA. Luego, en casa de Maren, cené carne con patatas, guays, a la alemana. Era asdasdas... y salsa de carne. ¡Y ya compraron agua sin gas! POR FÍN ;w;. Y esta tarde dibujé mucho, ya que no salimos a dar la supuesta vuelta por Dormagen, LOL. Y estaban Maren y Renate viendo series por la tele, en alemán. Y también noticias sobre Japón... Dios, espero que no ocurra nada más grave... PRAY FOR JAPAN. También Renate me contó la historia de cuando adoptó a Motte, la gata. Y durante casi todo el día, estuve pensando de qué cosplayearme para el evento de las capitales. He pensado hacermelo de Ankara, la capital de Turquía. De todas formas, le pediré consejo a Claudia, quiero hacerlo bien...


  ~Bye-bee~!

sábado, 19 de marzo de 2011

13/03/11. Domingo, 22:37.

-Dormagen, casa de Maren, habitación de Maren. (Donde duermo.)

Me he decicido a escribir todo lo que haga en esta semana en esta libreta, que en un principio era para las clases de tutoría, pero ha acabado teniendo otro uso.
Hoy contaré lo que hice ayer y hoy mismo.
Ayer tuve que levantarme bastante temprano, concretamente a las 4:00 am. Me pegué un buen madrugón, sí, pero no es que durmiera mucho. A las 4:45 am, desde el instituto, fuimos en bus al aeropuerto. Y nada, hicimos cola para facturar, luego pasamos por el detector de metales (¡no pitó!), y tuvimos que esperar un ratillo para embarcar. Finalmente, entramos en el avión. A mi lado había una tía rara (?) y Carlos, un chico muy simpático, pero no se le pueden decir cosas como "Vamos a morir" o "Esto tiembla mucho, es malo" en un avión. Aunque yo lo hice un par de veces, ehehe~... Las azafatas nos dieron una pasta gratis (It's free!). Y bueno, en esas, llegamos a Munich. Antes de coger el otro avión, TODOS bebimos algo de la máquina de bebidas. Porque era gratis. Pero el 50% de la bebida era agua caliente. Chocolate con agua, oh. Peeero... era GRATIS. Y entonces eso, cogimos el avión de Munich a Colonia. Esta vez estuve en el medio de nuevo, pero con Carlos y Oriol. Hablabamos de cosas random, como caídas, otras anécdotas y de Bobobo. Qué risas. ¡Ah! Y nos dieron TOBLERONE suizo GRATIS. Aaw, yeah. Y bien, llegamos a Colonia, donde nos recibieron nuestros compañeros. Oh, Gott, qué altos y maduros. Bueno, Maren, mi compañeram tiene 17 años, así que normal. Pero es que los de 15, parece que tengan 18, srsly. Pues nada, conocí a Maren y a su madre, Renate. Son las dos muy majas, y más o menos nos entendemos. Antes de ir a su casa, estuvimos en casa de Sabrina (y yo iba con Judit) y luego, en su casa hablamos un rato, y me dejaron dormir la siesta. A las 17:30 Maren me despertó, y cené lasaña. Sí, a esa hora, lo JURO. Y entonces fuimos a casa de Dana, la compañera de West. Cumplía 15 años. Estuvimos hablando West, Judit, Rut y yo. Sabrina nos iba haciendo preguntas random y respondíamos. Rut se fue, y vino Sonia. Y, fuimos a ver la cuarta de Harry Potter al piso de arriba, en inglés. Maren y yo nos fuimos sin acabar de verla, y me fui a la cama directa.

Esta mañana me desperté sola. No, no fueron los maullidos de Motte, la gata, ya estaba despierta antes. Hoy fuí a Düsseldorf en tren con Maren, Dana, Wets, Sabrina, Judit, Michael y Albert. Albert nos contó cómo fue la fiesta de un tal Simon. Total, un desmadre. No hubiera querido ir. En Düsseldorf estuvimos andando un buen rato, hasta llegar al río. De allí, fuimos a la torre de Televisión, que es altísima. Daba respeto, yeah... luego comimos en el McDonalds (sólo un McFlurry de KitKat & agua con gas, dah...) y volvimos a Dormagen en tren. Luego (sin Michael y Albert), dimos una vuelta por el centro y fuimos a la bolera, donde vino más gente. No jugué, no me apetecía. Pero miraba cómo los demás jugaban, era divertido. West y yo hablabamos con Judit (no, no es la misma de antes, y no es Nat). Su alemana, Daniela, parece ser una persona criticona. Ella misma se lo dijo a Judit. Flipo. Junto a su grupito, Ronja (se pronuncua Roña, y es la compañera de la pobre Elisabeth), Lena (se pronuncia Lina, yo molo más, mi mote-cute se pronuncia tal cual LE-NA.), y más, son el grupito que caen mal. Compadezco a Judit y a Beth, pobres. Y nada, volvimos andando Maren y yo junto a Dana y West, cené tallarines, Y ME PUDE CONECTAR. Pude responder roles (como no hay msn en ese ordenador, pues hale.), y hablé con la user de Arthur Kirkland Igirisu y con Sandra (Tuve que hacerle fotos al teclado para enseñárselo, oh mai gah.)

Y luego ya me fuí a acostar, fin del día.

lunes, 7 de marzo de 2011

"Nem rólunk szól"

Bueno, aquí os dejo con un grupo de rock húngaro que descubrí ayer, Road. Debo decir que me enamoré de la canción que os he puesto hoy, Nem rólunk szól. Significa "No se trata de nosotros". Os voy a dejar los lyric, pero paso de traducirla, que no me fío mucho de Google xD.

Lyrics en húngaro:
Megváltoztunk, nincs vissza út, csak álom volt
Felébredtem, mostmár tudom, nem rólunk szólt
Nem látom a tüzet a szádon, és a füstöt sem úgy fújod most rám mint rég
Vedd könnyen, ha lenne könnyem, én biztos hogy miattunk soha nem sírnék


Nem véletlen tévedtem egyszerű az egész
Mostmár tudom mi a szerepem és hogy ez a mese nem rólunk szól és kész
Nem rólunk szól...


Megváltoztunk nincs vissza út, hát ennyi volt
Felébredtél, te is tudod, nem rólunk szólt
És vége, vagy inkább végre kimondom én, ha te nem tudod:
Viszlát!


Nem véletlen tévedtem egyszerű az egész
Mostmár tudom mi a szerepem és hogy ez a mese nem rólunk szól és kész
Nincs semmi vész, nem véletlen, tévedtem, olyan egyszerű az egész
Mostmár tudom, amit kevesen, azt, hogy ez a mese nem rólunk szól és kész
Nem rólunk szól!


Ez a mese nem rólunk szól, nem rólunk szól...

Nem véletlen tévedtem egyszerű az egész
Mostmár tudom mi a szerepem és hogy ez a mese nem rólunk szól és kész
Nincs semmi vész, nem véletlen, tévedtem, olyan egyszerű az egész
Mostmár tudom, amit kevesen, azt, hogy ez a mese nem rólunk szól és kész


Nem rólunk szól...
Nem rólunk szól és kész...


Monster saludos,
       Lena-tan~.

domingo, 6 de marzo de 2011

HE VUEEEEEEEEEELTO. :B

Quiero que me aplaudáis, que me adoréis, que me... vale, no, nada. Sí, volví. Ya sabéis, exámenes y tal (y el Japan por el medio). ¡Pero no hay de qué preocuparse! Esta semana empiezo la semana blanca, y pienso ir a tope.

El sábado que viene me voy a Alemania :B, Y ESTOY DE LOS NERVIOS, ASDASDSA... No puedo más. Voy a explotar. Ah, ah. Viajaré al extranjero. ¡Oh, Gott! VERÉ A LUDWIG POR DENTRO. -Ignorad eso-

Estuve en el Japan Weekend de este año -Por fín- cosplayeada de Gilbert -Por fín II-, y conocí a gente muy moe, increíble, moe, moe, y más moe. A la Suiza que conocí, le prometí que me haría el cosplay de Liech... de momento voy practicando la voz, "Espero que lo haga de tu agrado, Onii-sama..." <-Oh, dios, eso sonó mal.

Y hoy es Carnaval. Bueno, ayer. Qué más da. Me disfracé de Elizabeta, como en el Salón. ¡Pero con bandera grande! Sí, sí, eso fue guay. (?)

Para acabar, os dejo un link que me ha pasado Fran, una canción que he amado siempre, ahora la amo el triple. Danke!


Pero que quede claro que el Animetal lo conocí gracias a Claudia, la moe-cosplayer de Vash. Danke a tí también! (Y por los doujins, que no se me olvide~.)

Monster saludos,
        ~LennHéd.

lunes, 31 de enero de 2011

Happy birthday my dear Maria~

¡Bien! Hoy es el cumpleaños de mi prima. Ella... es una persona muy especial para mí, es el miembro de la familia que más me entiende, y con la que mejor me lo paso. En serio, eres la mejor. Siempre te querré, cada verano esperaré a que vengas de vacaciones aquí a Caldes, para estar las dos juntas y también junto a Iveth, Judit, Marta...
Eso y... no cambies nunca, nunca. Eres una persona genial. Única, me atrevería a decir.
Pasa un buen día, un buen año, o en definitiva, una buena vida. <3

¡Se te quiere!
_________________________________________

El sábado pasado nos fuimos a celebrar a Barcelona el cumpleaños de West. Fue todo de maravilla~ (aunque Arisu se perdió para encontrar la casa de Fukinari Uu...), pero todo genial~. Al principio West no se lo creía, pero cuando vió que ibamos a la parada del bus.... se lo creyó. xD

Éramos West, Funkinari, Arisu, Jordi, Ignasi (Nacho-man (?)) y yo. Fuimos al Skating, aunque ni Arisu ni yo patinamos. Ella por una lesión y yo por trauma, más que nada Uu. Eso sí, igualmente pasamos un buen rato~, después fuimos a la Plaza Cataluña, a comer. Había un niño cani, lo juro é_e... mirad sino:
Foto hecha a discreción. (?)
 
Y luego nos fuimos al Fnac, donde toqué una batería chachi guay y toqué la melodía del Maru Kaite en un teclado~ y me compré el segundo tomo de Suzumiya, donde sale Mikuru-chan en la portada. <3 ¡Ah! Y nos hicimos fotos con un Rabbid de Rayman. <3
Heeeeelp! :B
Después, por el camino al Corte Inglés, como llovía, salió el Arco Iris... ¡Y me hice una foto "Puke Rainbow"! Cuando Fukinari la suba, os la enseño~. Pues eso, que fuimos al Corte Inglés a dar una vuelta, y nos sentamos cerca de los ascensores, hasta que el segurata nos echó. De forma muy educada eso sí...
Luego fumos al carrer Tallers... srsly, ese sitio me fascina. Algún día me compraré algo... es tan... guay.
Y para acabar, cogimos al metro para ir a la parada de Fabra i Puig, y cogimos el bus para volver~. Luego por la noche hablé con Ayumi. ELLA TAMBIÉN ESTUVO EN BCN, AGDUhjagskj... pero en el Paisseig de St.Joan. Donde bajamos por la mañana con el bus. Aymimadrer...

Bueno, pues aquí me despido. Que seáis felices y bla, bla, bla.

Monster saludous,
      ~Lena-tan.

miércoles, 26 de enero de 2011

Herzlichen Glückwunsch zum Geburtstag , West~.

¡Pues sí! Hoy es el cumpleaños de mi West~ (ella me dijo cómo era feliz cumleaños en alemán :'3), y quise felicitarla por aquí también. Herzlichen Glückwunsch zum Geburtstag <3. Pues eso -No sabe qué más decir-, que cumplas muchísimos más, y que te adoro, y mucho *_____*.
____________________________________________________________

Últimamente no me ocurren cosas importantes ni demasiado graciosas. O al menos no me acuerdo. Bueno, ahora vino a mi mente cuando ayer cayeron las palmeritas de Pau al suelo, porque Ari se chocó con él... Creo que quien más lamentó la caída fuí yo. Y eso que sólo cayeron cuatro... fue una desgracia. (?)
Por cierto, ¿vosotros veis normal hacer un examen con un profesor de guardia? Yo tampoco (?). Pues hoy hice uno, de catalán. Me fue bastante bien. A ver si la nota es buena. é_e

Ahí os dejo con una canción de Miku Hatsune, que, para qué mentir, nos hemos encontrado con gente así:
Disfrutadla.

Monster saludos,
        ~Lenn.